امید

بیایید یادبگیریم:

1- با احمق بحث نکنیم و بگذاریم در دنیای احمقانه خویش خوشبخت زندگی کند.

2-با وقیح جدل نکنیم چون چیزی برای از دست دادن ندارد و روح ما را تباه می‌کند.

3-از حسود دوری کنیم چون اگر دنیا را هم به او تقدیم کنیم باز از زندان تنگ حسادت بیرون نمی آید.

4- تنهایی را به بودن در جمعی که ما را از خودمان جدا می کند، ترجیح دهیم.

5-از «از دست دادن» نهراسیم که ثروت ما به اندازه شهامت ما در نداشتن است.

6- بیشتر را بر کمتر ترجیح ندهیم که قدرت ما در نخواستن و منفعت ما در سبکباری است.

7-کمتر سخن بگوییم که بزرگی ما در حرفهایی است که برای نگفتن داریم، نه برای گفتن.

8-از سرعت خود بکاهیم، که آنان که سریع تر می دوند، فرصت اندیشیدن به خود نمی دهند.

9-دیگران را ببینیم، تا در دام خویشتن محوری، اسیر نشویم.

10-از کودکان بیاموزیم، پیش از آن که بزرگ شوند و دیگر نتوان از آنان آموخت.

وبدانیم که چیزهای زیادی در دنیابرای یادگرفتن وجود دارد پس از یادگرفتن خسته نشویم...